خیرگی وکنکاش با نگاه دوربین و ادبیات، به مثابه خودِ نوشتن(زایاندن و مامایی سقراط وار) است. و نوشتن ماندن است و جاودانه کردن و جاودانه شدن.در این جهان میرا وناپایدار، جز قلم ونگارش چه می تواند موانع مانایی ودیرپایی را پشت سر قرون و اعصار وایام ِ گذران و روبه زوال، سرافکنده کند؟ از خلال این نگاه است که می توان در روح و جان ودر نقشی مانند طوطی»رفت وزبان درکام،ازمرگ و اسارت وپوچی ودرماندگی گفت ودرنهایت با طوطیان دورمانده از اصل خویش ودارای یک دنیا و سینه میدان های بی معنا
جهان کتاب و دنیای کتاب ایالت جبال
گذری بر خاک خراسان
نوشتن ,جاودانه ,طوطی»رفت ,نقشی ,وزبان ,اسارت ,و جاودانه ,است و ,در روح ,توان در ,می توان
درباره این سایت